Reisblog Nikkie

In de eerste week is er veel gebeurd. Mijn stagebegeleider en haar man zijn ontslagen. De reden was omdat zij niet precies deden wat de baas zei wat ze moesten doen. Hier gaat alles heel erg hiërarchisch. Voornamelijk ook een cultuurverschil. Ik vind het totaal onterecht dat ze zijn ontslagen want ze hebben hun hart en ziel in het reservaat gestoken. Ze stonden ook dag en nacht voor iedereen klaar. Ze hebben ook de omzet van de accommodaties verdubbeld en de gate fees verviervoudigd. In de eerste week heb ik alle reviews van de afgelopen maanden verwerkt in Excel. Heel veel gasten kwamen omdat Jeroen en Annelies het hadden aangeraden. Dus dat gaat de baas van het park nu allemaal missen, de mensen en dus de inkomsten. De baas is maar twee keer per week in het park dus ik ben benieuwd hoe hij het nu gaat aanpakken. Van de baas mocht ik in kuti stage blijven lopen om dan de Facebook en instagram up-to-date te houden. Hahaha dat is natuurlijk niet helemaal de bedoeling.

Annelies is een oud docent van hogeschool Inholland. Zij had een vacature op blackboard (schoolnet) geplaatst. Zo was ik bij Kuti terecht gekomen. Na dat ze het vervelende nieuws hadden gehoord heeft zij mij beloofd om mij te blijven begeleiden en mij helpen te zoeken naar een nieuwe stage. Dat vind ik echt heel erg lief en fijn. Ze had samen met Jeroen een cv-achtige nieuwsbrief verstuurd naar al hun contacten in Malawi. Daarin stond dat ze opzoek waren naar werk en ook een stukje over mij. Al snel volgde er veel reacties voor Jeroen en Annelies en ook voor mij. Een paar dagen geleden heb ik contact gehad met Alan van de Mgoza lodge in Cape Maclear. Hij heeft een heel gaaf project in samenwerking met Unesco en nog veel meer organisaties voor community based tourism. Ook gaf hij kosten en inwoning, wat ook heel fijn is.

Het sprak mij heel erg aan dus ik wilde zo snel mogelijk naar Cape Maclear om te beginnen. Helaas werd ik de volgende dag ziek. Dat duurde de hele ochtend/middag en de volgende dag weer in de avond. In de middag had ik iets gegeten en daarna voelde ik mij beter dus ik wilde zo snel mogelijk vertrekken. Toen ik op het kantoor was in het reservaat kreeg ik een berichtje van Alan dat er een Nederlandse docent ook naar Cape Maclear ging met de taxi. Dat kwam goed uit! Ik hoefde dan alleen een taxi te regelen vanaf het park naar het centrum van Salima. Het was nog even spannend of we elkaar konden vinden maar het was gelukt. Onderweg hebben we ontzettend veel gekletst. De weg naar Cape Maclear is super mooi. Heel veel Baobab bomen en ontzettend veel geiten die de weg oversteken en geen eens opzij gaan als je toetert. Wat ik totaal niet had verwacht is dat de wegen hier ontzettend goed zijn. Toen we aankwamen was net de zonsondergang, prachtig!

Esther (23) is de Nederlandse docent van Thimba (9) en Kasyia (5). Dat zijn de kinderen van Alan en Jeanette. Alan is de eigenaar van de lodge. Jeanette is arts in de kliniek in het dorp. Esther is net afgestudeerd aan de pabo en ze gaat hier 5 maanden de kinderen Nederlandse les geven (groep 3&6). Ik vind het heel erg leuk dat zij er ook is. We ontbijten elke ochtend samen. Ze had nog een pot chocopasta meegenomen uit Nederland. Dat is heerlijk.

Gerrit, een Nederlandse man uit Eindhoven is hier om de drie maanden en heeft hier een speeltuin en spelletjes centrum opgezet. Elke zondag heeft hij een bingo alleen voor vrouwen georganiseerd. Er is hier namelijk bijna niks te doen voor vrouwen. Er kwamen heel veel vrouwen op af. Er mogen geen kinderen komen alleen baby’s, die achterop de rug van de moeder kunnen. Gisteren hebben Esther en ik meegedaan aan de bingo. Het was erg interessant om daar bij te zijn. Er waren zes rondes en elke ronde werd de naam genoteerd die bingo had. Aan het einde mochten de vrouwen die bingo hadden één voor één iets van de kleding (prijzen) uitzoeken. Op het einde was er nog kleding over en werd het nummer wat achterop je bingokaart stond omgeroepen en mocht je ook kleding uitzoeken. Ik vind het een erg leuk initiatief van Gerrit.

Ook hier verblijf ik in een A-frame huisje. Het bed is groter dan het vorige huisje, dus nu kan ik gestrekt liggen🙂. Hier zit wel een stopcontact in het huisje, wat toch wel erg luxe is. Voor mijn huisje kan ik zitten en dan heb ik een ontzettend mooi uitzicht over het meer. Achter de A-frames zijn de douches en toiletten die allemaal goed werken. In totaal zijn er 7 luxe huisjes en 5 A-frame huisjes. Esther heeft het eerste A-frame huisje met een eigen toilet, douche, koelkast, voortuin en hangmat. Dat is natuurlijk logisch dat zij het iets luxer heeft. Ook is er een zwembad bij de lodge en een prachtig uitzicht over het meer. Het is hier elke dag rond de 25-30 graden. Vanaf nu wordt het alleen maar warmer.

Elke ochtend word ik rond 5:30 wakker. Hahaha ja dat is heel vroeg. Alle lokale mensen gaan dan namelijk hun kleding wassen en afwas doen in het meer. De zon is dan net op en je hoort iedereen praten. Ook zijn hier heel veel vissers. De boten zijn gemaakt van uitgeholde boomstammen. Heel mooi om te zien.

Er is hier weinig fruit. De maaltijden bestaan meestal uit ei, bonen en aardappelen. Binnenkort begint het mango seizoen dus ik kan niet wachten om die te proeven. Ik denk dat daar veel meer smaak in zit vergeleken met Nederland. Ze hebben hier hun eigen gin en vodka. Een shot kost ongeveer 63 eurocent. Daarnaast hebben ze fanta orange, pineapple en passion. Een flesje kost ongeveer 43 eurocent. Het bier wat ze hier drinken is Carlsberg.

Voor een impressie kan je ook de foto’s bekijken. Er is hier nergens Wi-Fi en heel weinig internet, dus het kost soms best veel moeite om alles voor elkaar te krijgen. Ook zijn er vaak stroomstoringen, 6% van de bevolking heeft elektriciteit.