Reisverslag stage Malawi
Cape Maclear, Malawi Mijn stage duurt 21 weken en ik zit nu al in mijn zevende week van mijn stage. De tijd gaat zo snel en ik heb het hier heel erg naar mijn zin. De eerste vier weken heb ik keihard aan mijn stageplan en voortgangsverslag gewerkt. Iedere vier weken moet ik een voortgangsverslag inleveren. Waarvan alles in het Engels geschreven is.
Ik ben nu bezig met een community based tourism project in samenwerking met UNESCO. De eerste dag van mijn stage heeft Lackson (lokale tour guide) mij meegenomen voor een tour door het dorp. Ik dacht dat het dorp heel erg klein was maar daar had ik mij behoorlijk op bekeken. We gingen eerst naar het noordelijkste punt van het dorp, dat was ongeveer één uur lopen. Daarna gingen we naar het zuidelijkste punt van het dorp, naar Otters point in het national park. Toen zijn we van Otters point weer terug over het strand naar Mgoza Lodge gelopen. Ik was helemaal gesloopt na de wandeling. Gelukkig had ik goede schoenen aan.
Het belangrijkste wat ik hier ga doen is home stays organiseren (logeren bij de lokale bevolking). Er hebben 327 vrouwen zich ingeschreven om mee te doen aan dit project. De afgelopen weken ben ik met Lackson iedere dag naar het dorp gegaan. Eerst stel ik een aantal vragen, die Lackson weer vertaald in Chichewa – of ze een toilet, bed, water etc. hebben. Daarna maak ik foto’s van het huis, de kamers en de woonkamer als die er is. De vrouwen waarbij we thuis komen zijn heel erg vriendelijk en gastvrij. Het is soms erg moeilijk om de mensen soms te vinden want soms hebben ze geen telefoon of hebben ze niet aangegeven in welke buurt ze wonen. Volgende week zal de laatste week zijn dat we het dorp in gaan, dan hebben we alle huizen gehad. Dat was een behoorlijke klus. Na het bezoek aan het dorp moeten alle gegevens in Excel gezet worden en de foto’s een naam gegeven worden. Dit project zorgt ervoor dat de lokale bevolking ook van het toerisme kan profiteren. Het is erg interessant om alle huizen van binnen te zien. Sommige mensen hebben geen eens een dak boven hun hoofd en andere huizen hebben weer drie televisies.
Daarnaast willen we ook nog activiteiten met de lokale bevolking organiseren zoals; schildercursus van een lokale artiest, papier recyclen in de papier fabriek en plastic recyclen. Een man maakt van het papier weer nieuw papier waar op geschilderd kan worden en een andere man maakt sieraden van het papier. Van het plastic worden bijvoorbeeld onderzetters of placemats gemaakt. Kortom het is een heel gaaf project waar ik veel voldoening uit haal.
Esther was de eerste paar weken niet zo lekker, het bleek door de Malarone pillen te komen. Dat zijn pillen om malaria te voorkomen. Ze had alle bijverschijnselen van de pillen (zoals: nachtmerries, duizeligheid, constant misselijk en diarree) dus is ze ermee gestopt. Nu gaat het gelukkig veel beter met haar. Ik slik Lariam maar ik heb gelukkig helemaal geen bijwerkingen, terwijl Lariam nog heftiger schijnt te zijn dan Malarone.
Esther en ik zijn laatst samen naar Otters point geweest. Dat is een mooie plek met rotsen in het water in het national park. We hadden brood meegenomen om vissen te lokken. We hebben de meest mooie vissen gezien. Een aapje had in de gaten dat we de vissen aan het voeren waren dus die wilde het brood hebben. Esther gooide snel een broodje naar hem toe want we waren erg bang voor het aapje, haha. Daarna heeft hij ons gelukkig met rust gelaten. Verder ben ik nog een keer met Jacqui (vrouw uit Nieuw-Zeeland) en Paul (barman van Mgoza) gaan kajakken. Jacqui en Paul zaten samen in een kajak en ik zat alleen in een kajak. Eerst waren we naar Thumbi Island gevaren. Daar hebben we gesnorkeld en lekker gezwommen. Daarna hebben we de zonsondergang vanaf Otters point gekeken. Het was zo mooi!
Na 3,5 week moest ik mijn visum voor twee maanden verlengen. Ik ben op de motor naar de immigratie in Monkey Bay gegaan. Ik had het gevoel dat de motor elk moment uit elkaar kon vallen. De helm was met ijzerdraad aan elkaar genaaid, echt super veilig. Maar de weg naar Monkey Bay is echt geweldig mooi, je rijdt door de bergen wat ook onderdeel is van het national park.
Vorig weekend was het Lake of Stars Festival in Chintheche waar ik samen met Jacqui vrijwilligerswerk heb gedaan. Het festival wilt Afrikaanse artiesten bekender maken. Het waren drie dagen met meer dan 70 lokale en internationale acts. We waren op woensdag vertrokken met een paar mensen van Cape Maclear richting Lilongwe. Daar hadden we een nacht geslapen in een tent in Mabuya Camp. De volgende dag zijn we in de ochtend naar een lokale markt gegaan waar je hele mooie slippers met kraaltjes kon kopen. Ik heb twee paar in mijn maat laten maken. Er was alleen niet genoeg tijd om te wachten tot ze klaar waren, dus heeft iemand ze meegenomen naar het Lake of Stars festival, echt te lief. Daarna zijn we met de vrijwilliger bus naar Chintheche vertrokken. De bus viel zowat uit elkaar en als we een heuvel opreden ging de bus ongeveer 15km/h. We vetrokken om 12 uur ’s middags en kwamen pas om half 10 ’s avonds aan. Terwijl het met een normale auto zes uur rijden was. We waren stewards, de eerste dag was ik jarig en stonden we bij de ingang waar we alle vragen van iedereen konden beantwoorden en iedereen de weg konden wijzen. In de rij kwamen we al heel veel mensen tegen die we al eerder in Cape Maclear hadden ontmoet. In de avond hebben we mijn verjaardag gevierd. Het was erg gezellig. Er waren drie podia, drie barretjes en een eethoek met voornamelijk ‘braai’ (BBQ) op het terrein. Het zag er heel sfeervol uit! Het meer was ook heerlijk en het zand van het strand was zo zacht en veel witter vergeleken met Cape Maclear. De laatste twee dagen werden we opgeroepen als we nodig waren. We hebben super veel mensen ontmoet op het festival en deze week kom ik weer heel veel mensen tegen die ook op het festival waren. Voor een impressie van het festival, dit is de website: http://www.lakeofstars.org.
Op maandag gingen we weer terug naar Lilongwe met de vrijwilligers bus, deze ging gelukkig wat sneller. We zijn meteen naar de supermarkt gegaan waar we wat dingen hebben gekocht die je niet in Cape Maclear kon kopen. Ook hebben we veel gepind want er is geen pinautomaat in Cape Maclear. In de avond hadden we bij Spur gegeten, dat is een Zuid-Afrikaans steak restaurant en het was goddelijk. In de avond zijn we weer naar het Mabuya camp gegaan om daar een nachtje te slapen. Het wordt namelijk afgeraden om in het donker te reizen.
We waren om zeven uur ’s ochtends bij het minibus station om een busje te pakken richting Monkey Bay. We moesten uiteindelijk twee uur wachten voordat het hele busje vol zat. Uiteindelijk zaten we met vier volwassen mensen naast elkaar waar eigenlijk maar twee of drie mensen hadden moeten zitten. Het was dus behoorlijk krap. Het was de koudste dag die ik tot nu toe hier heb meegemaakt. Ook heb ik de eerste regenbui gezien met regenboog. Aangekomen in Monkey Bay gingen we met de motor met al onze spullen naar Cape Maclear. Deze motor was steviger en ik had een veiliger gevoel. Het was een leuk verjaardag weekend. Dinsdag waren we aangekomen in Cape Maclear en dat was gelijk ook de verjaardag van Esther. In de avond hadden Jeanette, Alan en de kinderen een verjaardag maal voor ons gemaakt. Het was erg lekker en als toetje kregen we lavacake (dat is echt super luxe). De kinderen hadden tekeningen voor ons gemaakt en van Alan en Jeanette hadden we een massage bon voor een uur gekregen. Echt super lief! Renée geeft yoga en Pilatus les en massages hier in Cape Maclear. Ze geeft instructeurs over de hele wereld les hoe ze het beste yoga of Pilatus les kan geven. Ik heb één keer Pilatus gedaan en het ging behoorlijk goed.
Deze week waren Jeroen en Annelies hier in Mgoza Lodge om mij te helpen met mijn onderzoek. Annelies heeft veel goede tips en adviezen gegeven waar ik veel aan heb. Ook hebben ze even kunnen bijkomen van het Lake of Stars festival. Annelies was de vrijwilligers coördinator. Ze had per nacht ongeveer drie uur geslapen.
Eergisteren is er een Poolse man verdronken in het meer. Een groep vrienden was aan het varen op een speedboot op het meer. Ze gingen behoorlijk hard. De boot schijnt over de kop geslagen te zijn, niemand had zwemvesten aan en ze konden niet zwemmen. Het was erg heftig. Ik heb het gelukkig niet gezien. Er verdrinken best vaak mensen in het meer. De lokale bevolking kunnen bijna allemaal niet zwemmen. Tijdens het festival heb ik geprobeerd mensen te leren zwemmen maar dat is erg moeilijk. In 2004 is er een kliniek opgezet door een Ierse vrouw. Haar zoon verdronk ook in het meer. Het laatste bericht van haar zoon was dat hij het net paradijs vond hier dus zij besloot een kliniek op te richten vernoemd naar haar zoon; Billy Riordan http://www.billymalawiproject.org.
